Tri odbornika zatrazili su obijasnjenje opštine na pitanje koje se tiče starije populacije.
Kijaso (Chiasso) je treći najstariji grad u Švajcarskoj. Pišu gradski odbornici Đorđo Fonio (Giorgio Fonio) PPD, prvi potpisnik, Džesika Botineli (Jessica Bottinelli), Zeleni i Deniz Maranezi (Denise Maranesi) Socijalistička unija u odborničkom pitanju postavljenom opštini Kijaso.
Oni pišu da je demografsko starenje jedan objektivan podatak i da je neosporno: „Naš kanton ima crnu košulju u nacionalnoj rang listi u pogledu nataliteta. S obzirom da je u švajcarskoj prosek od 10,2% rođenih na hiljadu stanovnika, u Tićinu stopa se nalazi na 8,3% rođenih na hiljadu stanovnika. Konstantno starenje građana su posledice koje vidimo i koje ćemo tek videti. Tako ćemo ubrzo imati potrebu da preispitamo naš sistem za podrčku starijim ljudima, koji još uvek žive u svojoj kući ili su već u nekom od staračkih domova.
„Fonio, Botineli i Maranezi nastavljaju navodeći podatke objavljene od strane „Statistike švajcarskih gradova 2015. godine“, prema kojima je Kijaso treći po starosti u Švajcarskoj. 9% ljudi koji žive u Kijasu su premašili 79 godina u poređenju sa nacionalnim prosekom od 4,9%. Još impresivniji je podatak o veoma starim sugrađanima koji su premasili 80 godina, navedeno od dodatnih podataka, razrađeno od strane zavoda za statistiku, u Kijasu je prosek 33,5 starijih na 100 starijih u odnosu na kantonalni prosek koji je između 20 i 30 strijih na svakih 100.
Po sadašnjem stanju stvari, u našem Kantonu, stariji ljudi sa potrebama, mogu biti podržani od strane različitih tela iz oblasti: Opštinska socijalna usluga, Pro Senectute, ACD, ARP, CA, doktori, itd), Na žalost postoje situacije u kojima, zbog verovatnog nedostatka koordinacije, izostaje njihova pažnja, navode tri odbornika.
Fonio, Botineli i Maranezi citiraju: “sećam se slučaja starice sa demencijom koja je živela sama u kući, uprkos problema sa svakodnevnim aktivnostima, kao što su neadekvatna ishrana, dezorijentisanost u vremenu, nesposobnost za rukovanje njenim administrativnim poslovima, i tako dalje. Došlo se do saznanja sa situacijom zahvaljujući izveštaju vlasnika kuće, koji pre nekoliko meseci više nije dobijao isplatu stanarine. Pre iseljenja, on je prijavio situaciju staračkom domu koji je naknadno izašao na uvid i nakon toga zatražio intervencije ARP-a.
“Kako je mogla da se izbegne ovakva situacija ili slična?“ Zapitali su se odbornici. „A kako poboljšati ponudu i informacije na terenu kako bi se izbegle slične situacije u budućnosti?“
S obzirom na gore navedeno, tri odbornika postavljaju sledeća pitanja opštini.
Postoji li usluga savetovanja (prava, ponuda usluga na terenu) ljudima koji ulaze u određenu starosnu granicu? Da li se vrši nadgledanje? Koliko starijih ljudi je prihvaćeno u opštinskoj socijalnoj sluzbi, a koliko od Pro Senectute ili drugih usluga (ACD, ARP, psiho-socijalna služba)? Kako se aktiviraju resursi? Postoji li koordinacija za starije sugrađane na teritoriji opštine? Koja procedura se prati? Da li je opština naklonjena pitanjima koja se tiču starijih ljudi? Kako izvršni odbor ocenjuje uslugu koja se nudi našim starijima od strane opštinske socijalne službe? Šta se može poboljšati? Kako?
