Njegova svetost patrijarh srpski g. Irinej preminuo je nakon pogoršanja opšteg zdravstvenog stanja on je juče bio u izuzetno teškom stanju i bio je priključen na aparate za održavanje rada vitalnih organa.
Patrijarh Irinej, koji je na Veliku Gospojinu napunio 90 godina, hospitalizovan je 4. novembra u večernjim satima u VMC „Karaburma“ nakon što je test u okviru redovne kontrole pokazao da je pozitivan na koronavirus.
Pre izbora za patrijarha Srpske pravoslavne crkve, patriharh Irinej, čije je svetovno ime Miroslav Gavrilović, proveo je pune 34 godine na čelu niške eparhije.
Rođen je 1930. godine u selu Vidovo kod Čačka od oca Zdravka i majke Milijane. U rodnom selu završio je osnovnu školu, a potom gimnaziju u Čačku. Iako u njegovoj porodici niko nije bio sveštenik, blizina Ovčarsko-kablarske klisure, za koju važi da je srpska Sveta gora zbog mnoštva manastira, opredelila ga je da se posveti crkvenim studijama.
Po završetku gimnazije upisao je i završio Bogosloviju u Prizrenu, a potom i Bogoslovski fakultet u Beogradu. Po završenom fakultetu odlazi u vojsku. Po povratku iz vojske ubrzo biva postavljen za suplenta (profesora) Prizrenske bogoslovije.
Kao dugogodišnji profesor, a potom i rektor Prizrenske bogoslovije, vladika Irinej je živeo i na Kosovu i Metohiji, pa kao i njegov prethodnik Pavle, odlično poznaje situaciju u južnoj srpskoj pokrajini.
Pre stupanja na dužnost profesora, oktobra 1959. godine prima monaški čin i monaško ime Irinej od tadašnjeg patrijarha Germana u manastiru Rakovica, istom onom gde je sahranjen patrijarh Pavle. U crkvi Ružica ispod Kalemegdana rukopoložen je u čin jeromonaha 27. oktobra 1959. godine.
Dok je službovao u prizrenskoj bogosloviji, upućen je na postdiplomske studije u Atinu. Upravnik Monaške škole u manastiru Ostrog postao je 1969. godine. Odatle se vraća u Prizren i postaje rektor prizrenske bogoslovije. Rukopoložen je za vikarnog episkopa sa titulom episkopa moravičkog 1974. godine. Godinu dana kasnije, 1975. godine postaje episkop niški.
»Poslednjih godina, može se slobodno reći, niška eparhija na čelu sa Njegovim Preosveštenstvom Irinejom polako doživljava svoj procvat. To se uočava, kako u Nišu kao sedištu eparhije, tako i u najzabitijem i najudaljenijem manastiru ili crkvi.«, piše u njegovoj zvaničnoj biografiji na sajtu niške eparhije.
Budući da pre njega u Nišu za 120 godina nije podignut nijedan hram, episkop niški je preuzeo opsežnu akciju podizanja novih hramova na tom području. Tako je 1987. godine počela izgradnja novog hilandarskog metoha, koji se nalazio preko puta Saborne crkve, a srušen je 1947. godine. Na padinama Delijskog visa izgrađen je hram posvećen Sv. Savi, prvom arhiepiskopu srpskom, a temelje hrama je osvetio episkop niški Irinej. Crkva Sv. Save je umnogome inspirisana hilandarskim hramom (Milutinovom crkvom).
Godine 1998. je prvi put posle 50 godina za hramovsku slavu niške Saborne crkve, Duhove, obnovljena je velika litija ulicama grada Niša.
»Kaže se da su Srbi pravoslavan narod. Divno bi bilo da oni to stvarno ponovo i postanu posle 50 godina brutalne ateizacije«, stoji na sajtu eparhije niške.
Poznato je da je sadašnji patrijarh bio blizak sa patrijarhom Pavlom, i da je još kao episop obavljao mnoge odgovorne zadatke u SPC poput prevazilaženja crkvenog raskola u SAD . Zbog toga je čak 22 puta odlazio u Ameriku.
