Istorija
U davna vremena Tićino su naseljavali Leponti, keltska plemena. Kasnije su teritoriju osvojili Rimljani i pripojili je Reciji (Rezia). Tokom Srednjeg veka regija deli sudbinu Lombardije, trpeći invazije Ostrogota, Longobarda i Franaka (Franchi). Oko nje se zatim bore gradovi-države Komo (Como) i Milano, da bi polovinom XIV veka konačno potpala pod vlast milanskih vojvoda, prvo porodice Viskonti (Visconti) a zatim i Sforca (Sforza). Godine 1182, doline Blenio i Leventina potpisuju Torski pakt kojim se obavezuju na međusobnu zaštitu. Taj pakt će kasnije poslužiti kao osnova poznatog Ritliškog (Grütli) dogovora iz 1291, dokumenta koji se smatra švajcarskim osnivačkim aktom. Regiju kasnije postepeno osvajaju drugi kantoni, sa ciljem kontrolisanja alpskih prelaza, naročito Prelaza Sv. Gotard (Passo San Gottardo).
Godine 1512. današnja teritorija Tićina podeljena je na osam autonomnih okruga koji su bili pod upravom Konfederacije kantona (Cantoni confederati), koji su potom 1798. anektirani Helvetskoj Republici (Repubblica Elvetica), koju je naposletku Napoleon 1803. godine ukinuo da bi stvorio novu Konfederaciju od 19 kantona. Godine 1798. vojnici Cisalpinske republike (Repubblica Cisalpina) iznenada prodiru u Lugano, ali nailaze na otpor Mesne dobrovoljačka garde (tzv. Volontari del Borgo), koju je činilo lokalno stanovništvo. Nakon jednodnevnog grozničavog otpora, Mesna dobrovoljacka garda uspeva da odbije napad Cisalpina, uprkos njihovoj prvobitnoj prednosti. Najnapredniji deo luganske buržoazije iskoristio je taj momenat kako bi proglasio dugo željenu nezavisnost te zone pod parolom «slobodni i Švajcarci». Rezolucijom (Atto di Mediazione) od 19 februara 1803. godine, Napoleon daje status nezavisnog kantona i potčinjenim teritorijama, među kojima je i Tićino. Od 1878. godine je Belincona (Bellinzona) jedini glavni grad Tićina.
Tokom čitavog XIX veka Kanton je karakterisala teška ekonomska zaostalost, što je za posledicu imalo intenzivnu emigraciju lokalnog stanovništva ka evropskim i prekookeanskim zemljama. Situacija počinje da se menja tek nakon razvoja turizma, otvaranja železnice Sv. Gotard i industrijalizacije s početka XX veka. U drugoj polovini XX veka Kanton uspeva da izraste u važan finansijski i privredni centar. Osnivanje Univerziteta italijanske Švajcarske (Università della Svizzera italiana) 1996. godine predstavlja krunu ekonomskog i kulturnog razvoja ovog kantona. Privredu Tićina danas čine mahom mala i srednja preduzeća. Najveći deo stanovništva zaposlen je u uslužnim sektorima (bankarstvo, osiguranje, turizam, trgovina, administracija), trećina je zaposlena u industrijskom sektoru, dok se samo 2% stanovnistva bavi poljoprivredom.
